درس هایی از سقوط بزرگترین شرکت Private Equity در خاورمیانه

شرکت مدیریت سرمایه آبراژ (Abraaj Investment Management Ltd) در سال 2002 تاسیس شد و توانست از یک شرکت سرمایه‌گذاری کوچک در خاورمیانه به شرکت عظیمی با 14 میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت (AUM) و یکی از بزرگترین سرمایه‌گذاران در بازارهای نوظهور تبدیل شود. از جمله سرمایه‌گذاران این شرکت می‌توان به بنیاد خیریه بیل و ملیندا گیتس (Gates Foundation) و شرکت تامین مالی بین‌المللی (International Finance Corporation) زیرمجموعه بانک جهانی اشاره کرد.

در پاییز 2017، آبراژ به دلیل کمبود نقدینگی و به منظور تامین مخارج جاری خود، از منابع سرمایه‌گذاران در صندوق سلامت خود استفاده کرد که با افشای این موضوع، بسیاری از سرمایه‌گذاران در این صندوق خواهان ابطال واحدهای این صندوق و باز پس‌گیری سرمایه خود شدند. به دنبال این موضوع و پس از نکول وام دریافتی از صندوق بازنشستگی کویت، این صندوق از آبراژ شکایت کرده و دادگاه مربوطه رای به توقف فعالیت آبراژ صادر کرد. در حال حاضر شرکت PWC وظیفه نقد کردن (Liquidation) دارایی‌های آبراژ را به عهده دارد.

یکی از دلایل اصلی شکست آبراژ، عدم پوشش هزینه‌های جاری بالای این شرکت توسط درآمدهای عملیاتی آن بود. این کسری درآمد که حدود 30 الی 60 میلیون دلار در سال تخمین زده می‌شود، عمدتا از طریق وام بانکی تأمین می‌شد. عامل دیگری که به كمبود نقدينگي آبراژ دامن زد، استفاده از وام‌های بانکی به منظور تأمین بخشی از تعهدات سرمایه‌گذاران کوچک این شرکت بود که نمی‌توانستند تعهدات خود را به موقع پرداخت کنند.

? *در صندوق های Private Equity مانند صندوق های Venture Capital، سرمایه‌گذاران تمام مبلغ سرمایه را یکجا پرداخت نمی‌کنند، بلکه متناسب با فراخوان های (Cash Calls) مدیر صندوق، بخشی از سرمایه تعهد شده خود را به صندوق پرداخت می‌کنند و این فرآیند بسته به عمر صندوق، معمولا ۳-۶ سال زمان می‌برد. در این بین، برخی سرمایه‌گذاران کوچک و Family Officeها، نمی‌توانند تعهدات خود به صندوق را پرداخت نمایند که این امر موجب می شود صندوق‌ها در کوتاه مدت با مشکل نقدینگی روبرو شوند. البته غالبا صندوق ها رویه هایی برای فروش مجدد واحدهای سرمایه‌گذاری تأدیه نشده پیش بینی می‌کنند که اجرای آنها زمانبر است.

برگرفته از مقاله  Private equity: inside the fall of Abraaj از Financial Times